Boisz się utraty stanowiska pracy? Za wypowiedzeniem, bez wypowiedzenia, grupowo, dyscyplinarnie. Każda forma zwolnienia z pracy daje pracownikowi inne prawa. Są też grupy pracowników szczególnie chronionych, jak matki, ojcowie, seniorzy czy związkowcy.
Wypowiedzenie umowy o pracę
to najlepsza dla pracownika forma odejścia z pracy;
– daje czas na zorganizowanie swojej zawodowej przyszłości i pozwala wykorzystać zaległy urlop,
– jeśli szef chce w ten sposób pozbyć się pracownika bez konkretnego powodu, ten może dochodzić swoich praw w sądzie
Zwolnienie z dnia na dzień
Do takiego rozwiązania dojdzie na pewno wtedy, gdy nasza nieobecność w pracy będzie dłuższa niż okres zasiłkowy (6,9, lub 12 miesięcy). Wypowiedzenie nie będzie też przysługiwało, gdy pracuje się w oparciu o umowę o pracę na czas określony. Jeśli szef nie przedłuży z pracownikiem umowy, okres zatrudnienia upływa wraz z zakończeniem danego kontraktu. Jeśli sami zdecydujemy odejść z pracy możemy to zrobić z dnia na dzień, ale: 1) kiedy nie dostajemy wypłaty 2) mając orzeczenie lekarskie, które jasno mówi, że wykonywana praca zagraża naszemu zdrowiu, a szef nie zgadza się na przeniesienie na inne stanowisko
Zwolnienie dyscyplinarne i grupowe
Zdecydowanie jedne z najgorszych zwolnień. W przypadku dyscyplinarnego tracimy pracę z dnia na dzień, a do mamy utrudniony powrót na rynek pracy. Według przepisów kodeksu pracy zwolnienie dyscyplinarne można dostać tylko za „ciężkie naruszenie obowiązków pracownika”, tj.: kradzież, zdradzenie tajemnicy służbowej, pojawienie się pracy w stanie nietrzeźwym, przestępstwo, w wyniku którego pracownik nie może dalej wykonywać swoich obowiązków. Może zdarzyć się sytuacja, że pracodawca chce w ten sposób pozbyć się „niewygodnego” pracownika, wtedy należy dochodzić swoich praw w sądzie.
Zwolnienia grupowe mogą objąć nie tylko pracowników, którzy pracują na umowy na czas nieokreślony, ale też zatrudnionych czasowo. Trudno się przed nimi obronić. W tym przypadku pracownik może liczyć na odprawę, czasami bardzo wysoką. Takie zwolnienia przeprowadzane są tylko w firmach, które zatrudniają ponad 20 osób, np. fabrykach czy korporacjach. Pracodawca musi wcześniej poinformować o swoich zamiarach urząd pracy odpowiedni dla siedziby firmy, a także radę pracowników, jeśli jest w firmie.
Kobieta w ciąży; rodzic
kobiety w ciąży pracujące na etacie nie mogą być zwolnione z pracy. Jeśli pracują na czas określony, szef ma obowiązek przedłużyć z nimi umowę do momentu porodu, pod warunkiem że pierwotny termin rozwiązania umowy wypada po upływie trzech miesięcy ciąży.Utraty miejsca pracy nie muszą bać się kobiety na urlopie macierzyńskim, a od początku 2010 roku również ojcowie korzystający z urlopu ojcowskiego.
Senior i związkowiec
Pracownik, któremu brakuje do ustawowego wieku emerytalnego (czyli 60 lat dla kobiet, 65 dla mężczyzn) nie więcej niż cztery lata, również nie może być zwolniony. Senior, podobnie jak ciężarna, nie podlega też zwolnieniom grupowym. Może jednak, podobnie jak przyszła mama, dostać wypowiedzenie zmieniające. Przed nagłym zwolnieniem chronieni są też związkowcy. Nie mogą być zwolnieni bez zgody zakładowej organizacji związkowej. Wyjątkiem jest tu upadłość bądź likwidacja firmy.
Źródło: Gazetapraca.pl
Zwolnienie dyscyplinarne to najgorszy sposób zwolnienia z pracy. Nie dość, że traci się posadę z dnia na dzień, to takie zwolnienie bardzo utrudnia poszukiwania nowego zajęcia.Według przepisów kodeksu pracy zwolnienie dyscyplinarne można dostać tylko za „ciężkie naruszenie obowiązków pracownika”, tj.: kradzież, zdradzenie tajemnicy służbowej, pojawienie się pracy w stanie nietrzeźwym, przestępstwo, w wyniku którego pracownik nie może dalej wykonywać swoich obowiązków. Ale zdarzają się takie sytuacje, kiedy to przełożony chce wypowiedzeniem dyscyplinarnym „ukarać” niewygodnego pracownika. Wówczas ten może dochodzić swoich praw w sądzie.Zwolnienia grupowe mogą objąć nie tylko pracowników, którzy pracują na umowy na czas nieokreślony, ale też zatrudnionych czasowo. Trudno się przed nimi obronić. W tym przypadku pracownik może liczyć na odprawę, czasami bardzo wysoką. Takie zwolnienia przeprowadzane są tylko w firmach, które zatrudniają ponad 20 osób, np. fabrykach czy korporacjach. Pracodawca musi wcześniej poinformować o swoich zamiarach urząd pracy odpowiedni dla siedziby firmy, a także radę pracowników, jeśli jest w firmie.